Palestijns verzet: altijd en overal!

‘In our thousands, in our millions, we are all Palestinians!’ roepen we vaak tijdens demonstraties. Amsterdammers lieten gisteren zien dat het meer is dan een leus. Groot applaus voor iedereen die gisteren de zionistische poging tot overheersing van de straten van Amsterdam te lijf ging.

Voetbal hooligans van de zionistische Maccabi bende uit Tel Aviv uitten al dagenlang bedreigingen op internet gericht tegen pro Palestina groepen en individuen. Ajax supporters deden hun duit in het zakje. Waarschuwingen deden de ronde: loop maar beter niet met een keffiyeh over straat, of andere pro-Palestina uitingen. Pas op! Wees voorzichtig! Vorige week werd al een Palestina activist in elkaar geslagen door Ajax hooligans. Maccabi hooligans deden dit eerder ook al in Athene afgelopen maart omdat iemand een keffiyeh droeg. Hoezo, sport en politiek gescheiden houden? Toen deze week de donderdag, dag van de wedstrijd, aanbrak was het in Amsterdam dan ook al snel raak met het uitvoeren van die bedreigingen.

Palestinavlaggen werden van huizen getrokken. Op de Dam bezongen de zionistische supporters, getooid met spandoeken voor IDF soldaten, het verdrijven van Palestijnen door de zionistische terroristen die zich leger noemen en zongen ze uit volle borst en vol trots dat er geen scholen zijn in Palestina omdat de kinderen allemaal dood zijn. Een taxi-chauffeur, duidelijk moslim en pro-Palestina blijkbaar, werd aangevallen. En dat is nog maar een greep van wat er bekend is.

Moesten Palestijnen dat maar pikken? Moesten Amsterdammers dat maar pikken? Nee!

Taxichauffeurs gingen in de tegenaanval. Een zionist belandde in de gracht. Hij kon er pas uit nadat hij ‘Free Palestine’ had geroepen. Een verdiend loon. Ik heb meermalen beelden gezien van martelingen van Palestijnen waarbij soldaten deze gijzelaars dwingen om ‘Leve Israël’ te roepen. Het is maar een heel klein kruimeltje van eigen deeg nog. Ik kan enig leedvermaak niet onderdrukken.

Nee, we hebben het niet te pikken dat zionisten denken zich hier net zo te kunnen gedragen als in hun eigen apartheidsstaat. We hebben het niet te pikken dat elke pro-Palestina uiting uit het straatbeeld wordt getrokken door dat tuig. Dachten zij hier ook aan de etnische zuiveringen te kunnen beginnen? Zij kwamen bedrogen uit!
Als je nu in de media de reacties van politici leest, krijg je in feite te horen: ja, dat moet je maar pikken, want hooligan geweld vinden we altijd erg, maar nu even niet. Die hooligans worden snel omgetoverd tot joden die het slachtoffer zijn van boosaardige ‘anti-semieten’. De omdraaiing van de feiten, het draaien van de tafels, het is compleet. De kroon op het werk van het CIDI.

Maar mensen hebben dit niet te pikken en de smerige hetze en propaganda ook niet. Willen de zionisten oorlog? Ze kunnen het krijgen. Nu de waarheid nog, want die hobbelt er weer eens hopeloos achteraan. De waarheid sneuvelt altijd direct na de misdaad en wordt niet alleen begraven onder het puin van de bombardementen en door aanslagen op journalisten maar ook onder leugens, bedrog en valse beschuldigingen. De Nederlandse media laten zich hierin ook niet onbetuigd.

Laat het duidelijk zijn: wie is er hier begonnen? De zionistische hooligans! Net zoals ‘het’ niet begonnen is op 7 oktober 2023 maar in 1948 met het uitroepen van de staat Israël. Of moet ik zeggen: in 1917, met de Balfour declaration?
Na de wedstrijd, waarin de Maccabi bende ook al weigerde een minuut stilte in acht te nemen voor de slachtoffers van de overstromingen in Valentia en waar de pers normaliter wel schande van gesproken zou hebben, stuitten de zionisten op tegenstand die intussen gegroeid was. Ik was er niet bij, en ben dus geen getuige van de gebeurtenissen, maar een blik op social media zegt genoeg. Hier was geen pogrom op joden gaande, hier was geen sprake van een tweede Kristallnacht op hen. Hooguit van geïsoleerde antisemitische incidenten, maar beslist niet structureel. Hoofdmoot: hier kwamen mensen in verzet tegen onderdrukking.

Op X schrijft iemand: “Gister nacht stond groep Israëlische hooligans onder mijn raam (Palestina poster). Schreeuwen, tegen de voordeur bonken, vuurwerk. Ik was voor het eerst in mijn leven in mijn eigen huis echt bang – dat die deur open zou gaan, dat er een steen of vuurwerk door de ruit zou gaan.”

Afgelopen nacht deden Amsterdammers en Palestijnen het enige juiste: ze verdreven de zionisten van de straten. Daar zijn klappen bij gevallen. Die klappen zijn niets bij wat ik vandaag weer lees uit Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Ze zijn niets bij de geuite plannen om daadwerkelijk Gaza te annexeren, om te beginnen het noorden. Ze zijn niets bij onthoofde kinderen, levend verbrandde mensen, massale vernietiging van land, bomen, steden en dorpen, van mensen. Het tuig dat ‘s middags nog dacht na de wedstrijd aan een triomfmars door Amsterdam te kunnen beginnen kreeg het deksel op de neus. En hard. En terecht. De Maccabi hooligans en onder hen IDF terroristen en de Mossad hebben zich lelijk verslikt in hun poging voor een paar dagen Amsterdam te kunnen overheersen. En overheersing, dat is wat zionisme is. Het is fascisme en het enige antwoord daarop is om dat met mens en macht te bestrijden.

Bring in the paragliders! If I had a rocket launcher!

Woorden om mijn woede te uiten schieten te kort. Vandaag, vrijdagmiddag, kondigt Halsema een demonstratieverbod aan voor het hele weekend, en maakt heel de stad veiligheidsrisicogebied, compleet met preventief fouilleren (pas op voor die Palestijnse vlaggen!) en verbod op gezichtsbedekking. Een voetbalwedstrijd laten spelen tegen een Israëlische ploeg (waren het Russen geweest, dan had het anders gelegen vanwege Oekraïne), compleet met zionistische hooligan aanhang ofwel met vertegenwoordigers en goedpraters van genocide, vond zij geen enkel probleem. Maar demonstraties? Geen sprake van! Alles onder het mom van het bestrijden van ‘antisemitisme’. Dat is het toverwoord! Om alles nog dramatischer te laten lijken is zelfs een crisis centrum voor opvang van die arme voetbalzionisten geopend, zie ik op RTL live blog. Als we een crisis centrum zouden moeten openen voor alle moslims die al jarenlang bedreigd en aangevallen worden in dit land, of erger nog: voor alle Palestijnen die verdreven zijn van hun land, dan zou de stad Amsterdam daar te klein voor zijn!

Wat in deze context antisemitisme wordt genoemd is in feite: antizionisme, antifascisme. Het is veelzeggend dat vertegenwoordigers van het huidige fascistische Nederlandse parlement over elkaar heen buitelen om dit verzet tegen zionisme zo te benoemen en te veroordelen. Ook zogenaamd linkse politici, waaronder Rob Jetten, vullen hun rangen aan. Hielenlikkers, wegbereiders van het fascisme zijn het, omdat ze de kiezers van extreem rechts voor zichzelf proberen te winnen, daar niet in slagen omdat ze the real thing niet zijn en wel extreem rechts daarmee normaliseren. Lafbekken. Stuk voor stuk.

Take a fucking stand!

Vandaag leek het er even op dat de agressieve zionisten ijlings door Israhel teruggehaald zouden worden met gecharterde vliegtuigen. Opgeruimd staat netjes, denk ik dan, maar blijkbaar is daar vanaf gezien. Is de nood toch niet zo hoog als wordt beweerd of is de verleiding te groot om nog een paar dagen in Amsterdam de boel te terroriseren? Wat wel gebeurt: er is een negatief reisadvies voor Israëli’s naar Nederland afgegeven. Prima en goed zo. Zionisten hebben hier niks te zoeken. In Palestina overigens ook niet.

Hoe moet dit nu verder? Wat doen we met onze woede? Terwijl de IDF een bombardement op woningen in Gaza geheel in zionistische stijl opdraagt aan die arme voetbal hooligans, zie ik alweer berichten over dreigementen hier. Waakzaamheid is nog altijd geboden dus.
Een ding is zeker: met het aannemen van de slachtofferrol slaagt genocidestaat Israhel er goed in de aandacht af te leiden van de dagelijkse etnische zuiveringen en genocide in Gaza en de Westelijke Jordaanoever. We moeten dus, om in voetbaltermen te blijven, onze ogen op ‘de bal’ houden en ons niet af laten leiden van de terreur die Israël pleegt. Laten we vooral ook niet ons laten dwingen om in de verdediging te schieten. Dat is precies waar ze ons hebben willen.

Het enige dat hier past, is het eigen initiatief.

Joke Kaviaar, 8 november 2024

Corona en prefiguratie: solidariteit is ons sterkste wapen

Al sinds midzomer heerst er weer een coronagolf overal. Of moeten we zeggen: wat heerst is de totale weigering van overheidswege om mensen te waarschuwen voor een virus dat veel mensen niet alleen kortstondig ziek maakt maar ook voor de rest van hun leven ernstig kan beperken?

Ik heb de afgelopen jaren denk ik wel vaak genoeg verteld hoe elke mogelijke poging om de pandemie in te dammen is ondermijnd door te doen alsof het allemaal wel meevalt, te beweren dat mondneusmaskers (MNM) niets helpen, geen voorlichting te geven maar wel repressie, achterhaalde vaccins aan te bieden en dan ook nog maar een enkele keer per jaar, enzovoorts enzovoorts? Dat beknibbelen op gezondheid is overheidsbeleid, het is eugenetica van het hoogste niveau, het is klassisme, racisme. Tenslotte zijn het mensen met weinig geld die slecht toegang hebben tot goede gezondheidszorg, geld om te investeren in goede maskers niet hebben, ga zo maar door. En onder die slecht bedeelde mensen zijn verhoudingsgewijs veel mensen die al ziek zijn, ouderen, mensen met een migranten achtergrond. Vandaar dus dat ik zeg: dit is eugenetica, klassisme en racisme. Het is ook validisme omdat mensen die echt geen enkel risico kunnen nemen uit de samenleving worden geweerd door het virus maar te laten rondwaren. Maar ik zal je wat vertellen: wie gezond is, rekent zich onterecht rijk.

Ik heb het zelf mogen ervaren. Na vier en half jaar voorzorgen en FFP2 maskers dragen is het toch misgegaan. Een ongeluk zit in een klein hoekje, een korte onoplettendheid. Bijna twee maanden na de acute infectie kamp ik nog met spierpijn, onverklaarbare temperatuurschommelingen (dan weer te warm hebben en dan weer te koud), brandende pijn bij te veel inspanning. Het kan nog goed komen maar duurt voor mijn gevoel nu al te lang. Maar het punt is: ik was kerngezond. Nog meer: er zijn mensen erger aan toe, die ook kerngezond waren. Gezondheid is een privilege, een voorrecht, dat niet iedereen gegeven is, maar het is maar een dunne lijn tussen gezond en ziek zijn. Wie denkt altijd bevoorrecht te mogen blijven en medemensen te kunnen opofferen voor het gemak geen MNM te hoeven dragen, komt dus bedrogen uit.

Al zou je het alleen maar voor jezelf doen. Maar dit is niet het hoofdpunt dat ik wil maken. Ons aller (relatieve) gezondheid is een collectieve verantwoordelijkheid, geen individuele. Het toegankelijk maken en houden van onze activistische events – van anarchistische boekenbeurs tot vergadering, van Pinksterlanddagen tot 2dh5, van ADEV tot Palestinademonstratie – is ook een collectieve verantwoordelijkheid. Maak van je event geen super spreader event!
Steeds meer bewustzijn is er voor rolstoeltoegankelijkheid, voor toegankelijkheid van informatie voor doven en slechthorenden, blinden en slechtzienden (ik weet het, ook dat allemaal is nog niet genoeg en er is nog veel meer te verbeteren), maar er is een enorme blinde vlek voor schone lucht door ventilatie of luchtzuivering, en voor het dragen van mondneusmaskers.

Het voorkomen dat een ziekte als Covid, ontstaan door de zoönose die coronavirus heet, om zich heen kan grijpen is en mag niet de enkele verantwoordelijkheid zijn van mensen die als kwetsbaar worden gezien. En nog iets: we zijn nota bene zulke tegenstanders van hoe er wereldwijd met dieren en hun leefomgeving wordt omgegaan dus waarom maken we geen politiek strijdpunt hiervan? Boosdoener is boskap en de agrarische industrie waar we al actie tegen voeren wereldwijd. Daardoor komen dit soort virussen ineens terecht bij de diersoort mens die daar helemaal niet tegen opgewassen is. Verwacht nog meer ellende van het smelten van de permafrost. De ecosystemen staan op instorten.
Maar waarom beschermen we onszelf niet goed? Waarschuwingen dat het verstandig is om te testen, dat je maar beter thuis kan blijven (of in elk geval een MNM te dragen) al heb je maar een kuchje dat op dat moment nog een negatieve test op levert: ik zie ze niet meer. Het is niet meer aanwezig of staat misschien ergens achteraf op een website, en dan worden nog vaak de overheidsadviezen gevolgd die er op gericht zijn mensen vooral zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen en te houden. Kapitalisme ten voeten uit. Ik vraag me ernstig af: waarom weigeren mede-activisten, mede-anarchisten, categorisch om hier aandacht aan te besteden? Waarom zijn we niet allemaal ontzettend boos over hoe zieke mensen aan hun lot worden overgelaten en buitengesloten? Is dat omdat de overheid het weliswaar doet, maar wij het zelf niet veel beter doen?

Dit is de oproep die ik hierbij doe: maak er werk van. Informeer mensen wat je zelf doet om veiligheid te waarborgen. Informeer mensen over de risico’s die er nog altijd zijn. Informeer mensen wat ze zelf kunnen doen. En zorg dat je die mondkapjes zelf ook zoveel mogelijk beschikbaar stelt. Is er geen budget voor? Reden te meer er bij deelnemers op aan te dringen. Zet het vanaf nu vooraan in je lijstjes van aan te schaffen dingen zodat tijdig fondsen kunnen worden aangevraagd. Maar laat het niet aan individuele mensen over die uit angst voor besmetting anders weg blijven om het probleem voor zichzelf op te lossen. Want dan blijven mensen dus weg of je zit net als de overheid de individuele kwetsbare personen onder ons op kosten te jagen, terwijl de rest er maar makkelijk over doet: “Corona? Ja, dat heb ik gehad, ik had een paar dagen een snotneus en ben toen gewoon doorgegaan…” Heel flink, maar ook heel gevaarlijk.

Klink ik boos? Ja, ik ben boos. Wat er in de samenleving gebeurt en ik regelmatig meemaak, kan ik nog wijten aan het gebrek aan voorlichting. Waar zijn de Postbus 51 spotjes die waarschuwen? Nog onlangs sprak iemand me in de supermarkt aan die het maar onzin vond. Ik zie hoe mensen kijken: draag jij nog een mondkapje? Dat is toch nergens meer voor nodig? Het is toch voorbij? Ik ga me verantwoordelijk voelen voor het feit dat ik het toch opgelopen heb, terwijl het de onachtzaamheid om me heen is die me aan dat rot virus heeft blootgesteld.

Dat moeten we als beweging toch beter kunnen? Als anarchisten hebben we het over prefiguratie. Ga dat dan eens doen. Doe wat aan die blinde vlek. Weet dat een enkele besmetting je immuunsysteem al sluipenderwijs ondermijnt en ook die van een van je vrienden, kameraden, je partner, ouders als je het hebt doorgegeven. Elke lullig virusje waar je anders geen last van zou hebben, kan zijn kans zien. Weet dat er mensen, kinderen, zijn met long covid die helemaal niets meer kunnen. Die zie je niet meer. Je hoort er niet meer van. Uit het zicht uit het hart. Zo willen we niet zijn, toch?

Wat we willen is kracht opbouwen. Massa’s de straat op. Er is reden genoeg voor. Wat we niet willen is onze solidariteit verzwakken, mensen achterlaten. Natuurlijk geldt dat niet alleen voor actieve mensen die we op straat zien. Er zijn er heel veel die dat niet kunnen. Bedenk dan ook even dat die niet de straat op kunnen tegen de afbraak van de gezondheidszorg, voor long covid / ME/cvs klinieken waar iedereen terecht kan. Ook daar schieten we te kort omdat domweg de bewustwording ontbreekt. Overigens: al gezien dat de gezondheidszorg voor onverzekerden nu ook de prullenbak ingaat? Het fascistische kabinet-Schoof/Wilders ziet maar al te graag als eerste de zwaksten en rechteloos gemaakten in de samenleving aan hun beleid onderdoor gaan. Dat scheelt weer geld.

We mogen het allemaal niet laten gebeuren. Begin ergens, maar begin eraan.

Joke Kaviaar, 23 oktober 2024

Geld voor Israhel? Om het op te heffen ja!

En ja hoor, het CIDI is er weer eens bovenop gesprongen. Er is een geldophaal actie gaande van giro XXX voor ‘het Midden-Oosten’. Dat ik het gironummer niet geef en er ook niet naar link is geen toeval. Als je geld wilt doneren voor Palestina zijn er mogelijkheden genoeg. Bijvoorbeeld voor een kliniek in Noord Gaza.

lees verder onder de video

Volgens opgaaf zou een deel van het geld (5 procent) van het Polderende Giro XXX naar Israhel moeten gaan, want ook daar zijn slachtoffers. Er wordt maar even een voorschot genomen op mogelijke kritiek wanneer er geen geld voor die zionistenbende wordt ingezameld. Nu wil ik best aannemen dat daar mensen ontheemd zijn geraakt en hulp nodig hebben, maar die 5 procent, verzamel dat beter ook om geld te geven aan diegenen die door Israhel zijn en worden aangevallen. De destructie is zo groot dat de verhouding zelfs met het relatief kleine percentage van 5 procent nog volledig scheef is. Dus.. voor de organisaties achter deze geldophaal: geen geld voor Israhel! Wel:

1. Geld naar de door Israhel opgejaagde en uit hun huis gedreven Palestijnen sinds 1948 tot nu, zodat ze terug kunnen naar waar ze ooit woonden. Veel van de tijdens de eerste Nakba verdreven Palestijnen hebben hun huissleutel nog. Het huis zal er wel niet meer zijn, maar het land wel, nu nog in handen van de zionistische koloniale bezettingsmacht. Geld voor het slopen van muren en andere structuren die hen ervan weerhouden.
2. Geld naar nabestaanden van de vele vermoordde Palestijnen in alle jaren sinds 1948. Naar alle nabestaanden van vermoordde Palestijnen in de huidige al een jaar voortdurende genocide. En al het geld in de wereld zal nog niet genoeg zijn als genoegdoening voor het aangedane leed.
3. Geld naar de heropbouw van Palestina zodra de zionistische bezetter eindelijk is verdreven.
4. Geld naar de tienduizenden gijzelaars die door Israhel worden vastgehouden, ten behoeve van de vernietiging van de concentratiekampen en martelgevangenissen en ten behoeve van hun herstel. Geld naar hun familie.

Samenvattend: Al het geld naar alle slachtoffers die in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, en de rest van Palestina dat nu Israhel wordt genoemd, en ook Libanon, zijn en worden gemaakt, en hun nabestaanden. Geld voor wederopbouw.

Hier zou al het geld naar toe moeten gaan. Sterker nog: de staat Israhel heeft maar mee te betalen! Vergeet ik nog iets of iemand? Vast.

MAAR . ISRAHEL . HEEFT . GEEN . GELD . NODIG!

Het enige nuttige geld om te besteden aan Israhel is geld om de koloniale genocidale apartheidsstaat op te heffen en de zionisten die niet met Palestijnen willen samenleven het land uit te gooien. Al het andere is beloning voor alle etnische zuiveringen sinds 1948.

Er gaat al heel veel geld naar Israhel. Militaire en economische steun. Politieke steun. Wapens: zowel verkoop aan Israhel als aanschaf van door Israhel over de rug van de Palestijnen ontwikkelde wapens en surveillance systemen. Investeringen door duizenden bedrijven.
Israhel stikt in het geld en voor zover daar mensen hulp nodig hebben die geen barst van doen hebben met de genocidale daden van de staat Israhel, kan Israhel dat prima zelf bekostigen. En dan ophoepelen met die zionistenbende.

Moet ik nog herhalen dat dit geen anti-semitisme is? Bij wijze van disclaimer dan maar, want je weet maar niet wanneer het CIDI het nodig vind om aangifte tegen je te doen. Intussen kunnen de ware antisemieten die hier in een parlementszetel zitten ongestoord hun gang gaan. Kunnen nazi’s op straat ongestoord hun gang gaan. Dat boeit de op kolonialisme gebouwde staten niet want zij zullen ten alle tijde het kolonialisme van Israhel steunen als kolonialisten onder elkaar.
Let wel dat veel zionisten niet eens Joods zijn. Let wel dat veel Joden geen zionisten zijn en ook veel liever de staat Israhel zien verdwijnen. Wat weg moet is alles dat gedaan wordt onder de vlag van die staat, die de Davidster misbruikt om te kunnen roepen dat alles wat zich tegen die staat richt anti-semitisme zou zijn. Hulde aan de vrouw die die vlag afgelopen maandag op de Dam symbolisch besmeurde met al het door Israhel vergoten bloed van Palestijnen!

Dan mag er tenslotte ook nog een flinke schep geld naar al die mensen die in verzet komen tegen de huidige genocide. Al die mensen die daarvoor in de bak gegooid worden. Voor het levensonderhoud van hen en hun verwanten, voor hun verdediging. Of dat nou in Israhel is of in een van de koloniale monsters die Israhel steunen. Wie zich verzet tegen bezetting is namelijk geen terrorist maar een verzetsstrijder, en daarvoor is moed nodig. Wie land van anderen bezet en hen alles afneemt en verdrijft is de ware terrorist. De laffe daden en leugens van het zionistische regime en diens soldaten zijn uitvoerig gedocumenteerd. Ze dansen op de lijken van moeders en kinderen, van journalisten en artsen, van vaders en grootouders. Ze vieren feest op de tot puin gereduceerde huizen, ziekenhuizen, scholen, universiteiten, gebedshuizen.

Dus die 5 procent naar Israhel? Nee. En kan de spreekbuis ten faveure van genocide die CIDI heet nu ook eens opgedoekt worden?

Joke Kaviaar, 11 oktober 2024

Wacht niet af, kom in verzet!

Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie.

Racistische terreur! In Ughelen, nabij Apeldoorn, werd deze woensdag een bomaanslag gepleegd tegen een voormalige school die dienst moet gaan doen als noodopvang.

Intussen zien we berichten over de sluiting van Bed Bad en Brood voorzieningen in diverse steden die de kosten zelf niet willen dragen, om te beginnen Rotterdam. In meerdere plaatsen zijn haatcampagnes gaande tegen de komst van AZC’s of de komst van statushouders in een wijk. Fascisten overal zien hun tijd gekomen met een fascistische regering op het pluche.

We hebben een grote racisme crisis. En die racisme crisis is gevoed door jarenlange haatzaaierij vanuit Den Haag, systematisch van versterking voorzien door de media. Het heeft een flinke zet gekregen van politici en partijen die zich ooit nog links konden noemen maar mee naar rechts zijn opgeschoven in plaats van tegengas te bieden. Verwacht niets van de politiek. Al jaren zijn ze bezig met het mensen op straat gooien en dwingen tot een zwervend bestaan zonder medische zorg of andere hulp, het systematisch sluiten van vrijkomende ruimte om vluchtelingen te huisvesten en dan roepen dat ‘asielzoekers’ zo ‘crimineel’ zijn, waarbij de term voor niet-Neederlanders heel anders gehanteerd wordt dan voor ‘asielzoekers’. Apartheid is er allang. Apartheid door verschil van behandeling (de ene overlast is de andere niet) en klassenjustitie. Zogeheten ‘burgerwachten’ doen de rest met goedkeuring van de geüniformeerde knokploegen. Veel van ons weten het, en we zien het geweld van staatswege en op straat toenemen. Maar wat gaan we doen?

We worden momenteel overladen door slecht nieuws en de dreiging van fascistische maatregelen en straatacties van nazi’s. Of het nu is om het klimaat, de steun voor genocide door Israël, controle en repressie op demonstraties, of de geplande noodtoestand om het recht op asiel te vernietigen, het is slecht nieuws all around. Ik zie mensen verlammen. Afwachten. Hopen dat het meevalt. Ik zie mensen ook knokken en gedwongen worden om keuzes te maken. En ik ben een van die mensen.

Maar hoop kunnen we slechts putten uit strijd, niet uit afwachten en twijfelen.

Laten we de straat op gaan. Eigen initiatief nemen en ons laten zien. Laten we niet wachten tot er weer een tweede kamer fittie over een tweet naar buiten komt en op social media blijven hangen om daar te reageren. Laten we niet afwachten tot de fascisten klimaatactivisten in elkaar gaan slaan omdat ze op een weg zitten. Zoek ze op, zoek ze uit, dat ze weten dat wij weten wie het zijn. Ga in de aanval.

Wat we nodig hebben is ook: kleinschalig en lokaal samenkomen en tegelijk landelijk georganiseerd zijn, zodat we elkaar snel vinden en steunen. Het is broodnodig ons te laten zien en bereikbaar en vindbaar zijn. Solidariteit moet je niet met een lampje hoeven zoeken als je op straat rondzwerft.

Laten we niet aarzelen onszelf en anderen te verdedigen. Het wordt tijd dat we ons trainen in (al dan niet offensieve) zelfverdediging en al doende contacten leggen. Het is zaak niet te wachten op de zoveelste manifestatie met een stoet aan sprekers. Je kan elke dag elke week wanneer je maar wilt in eigen woonplaats de straat op. En waarom zou je nog demo’s aanmelden? Dat kost tijd en verlangt maar weer van ons dat we ons houden aan eisen en voorwaarden die aan demonstraties op voorhand worden gesteld. Wat nou, geen gezichtsbedekking?!

Volgens mij ben ik lang niet de eerste en de enige die zulke dingen zegt. Maar waarom is het dan nog zo stil op straat? Het ontbreekt ons niet noodzakelijk aan moed. Kijk maar naar die vrouw die helemaal alleen rode verf op de zionistenvlag wist te gooien. Kijk maar naar de vele bezettingen en blokkades van het afgelopen jaar. Maar nog is het te stil, te aarzelend.

Wat we nodig hebben is verzet. Directe actie. Daaraan vooraf en parallel gaat het opbouwen van onze structuren. Antifascisme moet overal zichtbaar zijn op straat. Van de sticker op de lantaarnpaal en graffiti op een muur tot demonstraties en het tegenhouden van ontruimingen en deportaties. Van het kraken van panden tot het uitdelen van eten en andere middelen om te bestaan. Alles wat meteen verandering brengt is al goed, al is het maar in het leven van een persoon op een moment. Het zal groeien, als we dat gaan doen. Intussen: haal weg de uitingen van racisme, de spandoeken tegen AZC’s. Verwijder extreem rechtse propaganda. Fascisme maken we maar beter snel onzichtbaar, ontdaan van elke poging om voor haat te mobiliseren.

Waar fascisten bommen leggen, leggen wij verbanden. Waar fascisten alles afbreken, bouwen wij het op. Wat fascisten opbouwen, breken wij weer af. Steen voor steen. Muur voor muur. Hek voor hek. Wie de straat niet op kan, helpt op een andere manier. In de strijd tegen fascisme kan iedereen iets doen. Netwerken bouwen om mensen in veiligheid te brengen, grenzen over desnoods. Niets is onmogelijk als we het willen. Aan wetten hoeven we ons niks gelegen te laten liggen, ze staan ons in de weg, maar dat is enkel praktisch, niet moreel. Wetten zeggen niets over wat goed of slecht is, alleen maar iets over wat de staat en de kapitalisten wel of niet aanstaat.

Dus..

Breek de wet
Breek de staat
Organiseer je tegen haat
Want op een dag
Is voedsel uitdelen al strafbaar
En dan
Is het te laat.

Joke Kaviaar, 9 oktober 2024

Geen grenzen, geen naties, geen valse acceptaties

Dit artikel verscheen eerder in Konfrontatie

Geen grenzen, geen naties, geen valse acceptaties

Dit zou zomaar een nieuwe leus kunnen zijn. Een tweetal dingen die ik lees en hoor de laatste tijd, wanneer het gaat om strijd voor verblijfsrecht (van kinderen), wil ik met een No Border Camp op komst, eens onder de loep houden. Het zou mooi zijn als – in wandelgangen of bijeenkomsten, workshops en ander samenzijn – deze in het kamp besproken kunnen worden.

Afbeelding uit eerdere campagne voor kinderpardon, Geen Kind Aan De Kant

Afbeelding uit eerdere campagne voor kinderpardon, Geen Kind Aan De Kant

1. “We kunnen hem zo goed gebruiken.” Veel gehoord bij de demonstratie voor Mikael afgelopen woensdag. De jongen is intelligent, zou hier chirurg kunnen worden. Dat is het veelgehoorde argument. Politieke slogans en speeches wilden de organisatoren van die mars of wandeling, die uitdrukkelijk geen demonstratie mocht heten, niet horen of zien. Het ging om Mikael. Ik snap dat. Ik wist dat van tevoren en ben wel gegaan: voor Mikael. Alles uit de kast om deze jongen te laten blijven, elk denkbaar argument: natuurlijk zet je dat in, maar er ligt een gevaar op de loer als dit niet breder getrokken wordt.
Wat nu als een kind niet (zo goed) gebruikt kan worden? Wat nu als die geen chirurg kan worden? Wat nu als die geen atleet wordt die een gouden medaille wint bij de Olympische Spelen, zoals Sifan Hassan? Het is een teken aan de wand te zien dat Wilders haar feliciteert. Zij, die met haar hoofddoek op de medaille in ontvangst neemt. De hoofddoek, die Wilders “kopvod” noemt, is ineens geen bezwaar als Sifan gebruikt kan worden om voor dit racistische stuk moerasland een medaille binnen te slepen. Nationalistisch opportunisme is het. “We kunnen hem/hen/haar zo goed gebruiken” is in die felicitaties van Wilders niets anders als het toe-eigenen van de kwaliteiten van een niet-Nederlands/Westers persoon om er als Neederland goeie sier mee te maken.
Het gaat er niet om of we iemand goed kunnen gebruiken en dus is het een verraderlijk argument. Dit land kon gastarbeiders ook goed gebruiken in de jaren zeventig, om ze vervolgens als oud vuil aan de kant te zetten. Dit land kan arbeidsmigranten ook goed gebruiken, om het vuile werk te doen, slecht betaald, zonder sociale vangnetten, afhankelijk van uitbuiting, op straat gegooid als het werk ophoudt, door ziekte of een ongeluk ontslag op staande voet is gevolgd. Ja, gebruiken is het toverwoord voor acceptatie. En die acceptatie is valse acceptatie. Acceptatie dient onvoorwaardelijk te zijn, met gelijke rechten.
Wat nou als Mikael niets te beloven had aan dit land? Althans, volgens de kapitalistische standaard dat je productief moet zijn om bestaansrecht te krijgen? Wat dan? Ik gun Mikael al zijn succes, al vrees ik dat het op onderduiken gaat neer komen en strijd voeren, net zoals Lily en Hovick hebben gedaan. Zij zijn hier nog! Zij kregen verblijfsrecht. Maar ik gun al die andere kinderen en hun ouders ook succes, en steun, en demonstrerende medeleerlingen en ouders. “We kunnen hem zo goed gebruiken” is een argument dat in de handen speelt van kapitalistisch en kolonialistisch redeneren dat uitbuiting uitlokt. En het is precies die uitbuiting die migratiepolitiek drijft: een land, een natie, wil het voor het kiezen hebben wie wordt verwelkomd of verworpen. Maar fundamentele mensenrechten mogen nooit afhangen van voorwaarden van welke aard dan ook. Vrijheid van beweging is recht voor iedereen. Niet alleen voor Westerlingen die overal maar een visum voor kunnen krijgen of niet eens nodig hebben. Niet alleen voor het geld van corporaties en rijkelui. Niet alleen voor de bruikbare mens. Het is zo validistisch als wat ook nog eens. Zieke of zwakke kinderen – om van volwassenen nog niet eens te spreken – kosten geld, dus weg ermee! Het zijn waarden die we beter niet tot de onze maken als we No Borders, No Nations serieus willen nemen.

2. “Kinderen moeten niet de dupe worden van hun ouders.” Veel te lezen op social media en andere kanalen wanneer het gaat om het pleidooi voor een kinderpardon. Uitgangspunt is hier dat de ouders fouten hebben gemaakt. Maar wat voor fouten zouden dat dan zijn? Hebben ze de fout gemaakt om te vluchten? Hadden ze maar in dat land moeten blijven waar ze vandaan kwamen en dat ze moet goede reden en niet bepaald vrijwillig hebben verlaten? Een land waar noch zijzelf, noch hun kinderen een toekomst zouden hebben gehad? Was het hun fout om uitgerekend naar Neederland te komen, het land dat zijn best doet om zo hardvochtig en racistisch mogelijk om te gaan met vluchtelingen en andere migranten? Was het hun fout om door te procederen toen ze afgewezen werden? Afgewezen omdat Fort Europa wel eens even zal bepalen welke landen veilig zijn en welke niet, zonder naar de gevaren voor individuele mensen te kijken?
Die ouders hebben niks fout gedaan. Te zeggen dat kinderen de dupe zijn van hun ouders is de kinderen tegen de ouders uitspelen, is een weg drijven in de solidariteit: wel voor het kind, niet voor de ouder die dan ook volledig in de schaduw blijft van de strijd om het verblijfsrecht voor het kind. De harde werkelijkheid is dat het niet vluchtelingen zijn die je hun keuzes om te vluchten en het doorprocederen kunt verwijten. Allereerst: wie zal er niet alles aan doen om in veiligheid te komen en dus ook te blijven? De werkelijkheid is dat afwijsmachine IND telkens weer in beroep gaat, tot de hoogste rechter, na een door vluchtelingen gewonnen procedure. Net zo lang tot er alsnog gedeporteerd kan worden. De huidige regering wil er in navolging van alle voorgaande alles aan doen die procedures die vluchtelingen kunnen voeren te beperken, alsmede de rechtsbijstand daarvoor. Alles om de deportatiemachine maar vlotter te laten verlopen.
Wanneer je de retoriek overneemt dat die kinderen de dupe zijn van hun ouders, zit je in feite het overheidsbeleid goed te praten. De solidariteit voor die kinderen hoort net zo goed voor hun ouders te gelden. Wat we zien is een terugtrekkende beweging om maar maatschappelijke acceptatie te krijgen, dat ding dat draagvlak heet, voor die strijd voor het kinderpardon. Op deze manier wordt nooit de vinger gelegd op het grotere probleem: het racistische ‘asiel’beleid dat gericht is op het buiten houden van vluchtelingen, door de gemilitariseerde grenzen, de deals met dictaturen aan de grenzen van Fort Europa, de push backs die daarbij horen. Door wetten, controle, kampen, hekken, muren en prikkeldraad.
Ik vraag me dus af: is het niet een veel te defensieve strijd als we dat niet tenminste benoemen wanneer we voor zo’n kinderpardon opkomen? Er is op zich wel wat te zeggen voor een deelstrijd voor een kinderpardon, namelijk binnenhalen wat je kan binnenhalen, maar laat het duidelijk zijn dat dit is wat het is: een speerpunt, een deelstrijd. En vergeet niet: telkens weer komt er iets in ruil voor een pardon om dat pardon maar acceptabel te maken voor de rechtse goegemeente. Een pardon? Dan gezinshereniging blokkeren. Noodopvang sluiten. Wat ze maar kunnen bedenken. Het pardon wordt dan gezien als lapmiddel om nu even een probleem op te lossen, maar daarna gaan we “zorgen dat het niet meer kan gebeuren”. En vooral zoveel voorwaarden aan dat pardon verbinden dat het bijkans onmogelijk is om er aan te voldoen. Een daarvan is de eis dat je in beeld moet zijn. Besluiten de ouders iets te doen waardoor ze toch even uit beeld lijken te zijn geweest, wat vaak niet zo is omdat kinderen naar school gaan, dan is het weer eenvoudig naar hen te vingerwijzen en te zeggen: “het kind moet niet de dupe worden van de keuze van de ouders”. Het is vuile politiek, zondebokken aanwijzen binnen een groep die als geheel al zondebok is. Daar doen we maar beter niet aan mee. Feit is: het kind wordt samen met de ouders de dupe van politieke keuzes.

Terug naar de demonstratie voor Mikael, die wel degelijk een demonstratie was. Het was natuurlijk goed om te zien dat zoveel mensen voor die ene jongen de straat op gingen. Dat heeft de belofte in zich van meer. 500 mensen voor Mikael, hoeveel dan voor 500 kinderen? Het is voor veel van die mensen een proces van bewustwording om te zien dat er meer aan de hand is dan de gebroken belofte van de toekomst van een enkel kind. Het is aan (No Border) activisten die als vanouds op de spreekwoordelijke barricades staan, om de bredere verbanden uit te leggen en tegelijkertijd in solidariteit te staan met iedereen die gevaar loopt te gedeporteerd te worden. Het was daarom teleurstellend hoe weinig van ons bij die demonstratie-maar-geen-demonstratie voor Mikael waren. Het is met de fascistische regering die nu gevormd is zaak al die handen ineen te slaan en steun en support te bieden waar nodig. En dan doorpakken, voor een wereld zonder grenzen en uitbuiting, zonder voorwaarden en valse acceptie. Solidair met iedereen, overal, altijd.

Joke Kaviaar, 13 augustus 2024

Zionisten in pride? Laat ze niet lopen!

Zojuist las ik dat Queer Amsterdam, organisator van de Queer Walk volgende week zaterdag 20 juli, het eerdere ‘geen Israëlische vlaggen’ haastig heeft ingeslikt. De post op instagram waar het in stond is niet meer terug te lezen want “verplaatst naar het archief”. Na even te hebben gezocht naar hun verklaring hiervoor, heb ik dit gevonden. Continue reading

Solidaritijd! Underground railroad en openlijk verzet

Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie.

Als je de plannen van Wilders leest om met dit kabinet de komst van vluchtelingen een halt toe te roepen, leest dat niet alleen maar als ‘Godverdomme wat zijn dit voor fascistische plannen?!’ maar ook als ‘What’s new’? We weten immers van de vele smerige deals met landen buiten de EU die in ruil voor geld vluchtelingen in kampen proppen en martelen, in de woestijn dumpen om te sterven van de dorst, of gewoon simpelweg meteen vermoorden. We weten van de vele pushbacks op de Middellandse Zee die een groot kerkhof is van verdronken vluchtelingen. We weten van het geld dat er wordt geinvesteerd in de militarisering van grenzen. Bedrijven die daarvan profiteren zijn ook niet vies van profiteren van de genocide op Palestijnen: alle tegen vluchtelingen ingezette middelen zijn reeds ‘combat proven’ op Palestijnen. Laat Wilders nu ook een zionist zijn die met zijn partij de vrijheid van meningsuiting de kop wil omdraaien ten gunste van het fascistische regime van Israhel, liefst per direct door een leus te verbieden, en je weet wel waar dit naar toe gaat als we het niet stoppen.
Continue reading

CRISIS? WELKE CRISIS? WIENS CRISIS?

Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie

Heb ik nu goed begrepen dat de extreem rechtse bijna-regeerders de ‘vluchtelingencrisis’ willen uitroepen? Rechtstreeks uit de fascistenkoker, dit. Zij zijn zelf de crisis! Hun voorgangers waren al jaren de crisis. De volgzame media die hen spreekruimte gaven om hun vuil te spuien om dit alles voor te bereiden, die zijn de crisis! Alles heeft hiertoe geleid, is hierop voorbereid.

De crisis, dat is het nieuwe Europese migratiepact dat hulp aan ongedocumenteerden (nog meer) wil strafbaar stellen. En: de Engelse deportaties naar Rwanda waar het parlement daar afgelopen week mee akkoord ging. En: het verdrinken van vluchtelingen in het kanaal tussen Engeland en Frankrijk. En: het verdrinken van vluchtelingen in de Middellandse Zee. De Turkije deal. De Egypte deal. De pushbacks naar Libië.
De crisis is dat dit op ongebreideld fascisme afstevenende land al decennialang elke opvang heeft gesloten waar vluchtelingen terecht hadden gekund in afwachting van de behandeling van hun asielverzoek. De crisis is dat woonbeleid al jarenlang gericht is op gentrificatie, het afbreken van sociale huur. Dat is de crisis! De crisis is dat er gedaan wordt of er een crisis is omdat er zogenaamd sprake zou zijn van vloedgolven en tsunami’s aan vluchtelingen. In werkelijkheid maken vluchtelingen maar een tien procent uit van de algehele immigratie naar dit land. Het is allemaal bedrog, net als die zogenaamde nareizigers waar Yeşilgöz. Wat een toneelspel! Maar dan wel van het slechtste soort. Continue reading