Geld voor Israhel? Om het op te heffen ja!

En ja hoor, het CIDI is er weer eens bovenop gesprongen. Er is een geldophaal actie gaande van giro XXX voor ‘het Midden-Oosten’. Dat ik het gironummer niet geef en er ook niet naar link is geen toeval. Als je geld wilt doneren voor Palestina zijn er mogelijkheden genoeg. Bijvoorbeeld voor een kliniek in Noord Gaza.

lees verder onder de video

Volgens opgaaf zou een deel van het geld (5 procent) van het Polderende Giro XXX naar Israhel moeten gaan, want ook daar zijn slachtoffers. Er wordt maar even een voorschot genomen op mogelijke kritiek wanneer er geen geld voor die zionistenbende wordt ingezameld. Nu wil ik best aannemen dat daar mensen ontheemd zijn geraakt en hulp nodig hebben, maar die 5 procent, verzamel dat beter ook om geld te geven aan diegenen die door Israhel zijn en worden aangevallen. De destructie is zo groot dat de verhouding zelfs met het relatief kleine percentage van 5 procent nog volledig scheef is. Dus.. voor de organisaties achter deze geldophaal: geen geld voor Israhel! Wel:

1. Geld naar de door Israhel opgejaagde en uit hun huis gedreven Palestijnen sinds 1948 tot nu, zodat ze terug kunnen naar waar ze ooit woonden. Veel van de tijdens de eerste Nakba verdreven Palestijnen hebben hun huissleutel nog. Het huis zal er wel niet meer zijn, maar het land wel, nu nog in handen van de zionistische koloniale bezettingsmacht. Geld voor het slopen van muren en andere structuren die hen ervan weerhouden.
2. Geld naar nabestaanden van de vele vermoordde Palestijnen in alle jaren sinds 1948. Naar alle nabestaanden van vermoordde Palestijnen in de huidige al een jaar voortdurende genocide. En al het geld in de wereld zal nog niet genoeg zijn als genoegdoening voor het aangedane leed.
3. Geld naar de heropbouw van Palestina zodra de zionistische bezetter eindelijk is verdreven.
4. Geld naar de tienduizenden gijzelaars die door Israhel worden vastgehouden, ten behoeve van de vernietiging van de concentratiekampen en martelgevangenissen en ten behoeve van hun herstel. Geld naar hun familie.

Samenvattend: Al het geld naar alle slachtoffers die in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, en de rest van Palestina dat nu Israhel wordt genoemd, en ook Libanon, zijn en worden gemaakt, en hun nabestaanden. Geld voor wederopbouw.

Hier zou al het geld naar toe moeten gaan. Sterker nog: de staat Israhel heeft maar mee te betalen! Vergeet ik nog iets of iemand? Vast.

MAAR . ISRAHEL . HEEFT . GEEN . GELD . NODIG!

Het enige nuttige geld om te besteden aan Israhel is geld om de koloniale genocidale apartheidsstaat op te heffen en de zionisten die niet met Palestijnen willen samenleven het land uit te gooien. Al het andere is beloning voor alle etnische zuiveringen sinds 1948.

Er gaat al heel veel geld naar Israhel. Militaire en economische steun. Politieke steun. Wapens: zowel verkoop aan Israhel als aanschaf van door Israhel over de rug van de Palestijnen ontwikkelde wapens en surveillance systemen. Investeringen door duizenden bedrijven.
Israhel stikt in het geld en voor zover daar mensen hulp nodig hebben die geen barst van doen hebben met de genocidale daden van de staat Israhel, kan Israhel dat prima zelf bekostigen. En dan ophoepelen met die zionistenbende.

Moet ik nog herhalen dat dit geen anti-semitisme is? Bij wijze van disclaimer dan maar, want je weet maar niet wanneer het CIDI het nodig vind om aangifte tegen je te doen. Intussen kunnen de ware antisemieten die hier in een parlementszetel zitten ongestoord hun gang gaan. Kunnen nazi’s op straat ongestoord hun gang gaan. Dat boeit de op kolonialisme gebouwde staten niet want zij zullen ten alle tijde het kolonialisme van Israhel steunen als kolonialisten onder elkaar.
Let wel dat veel zionisten niet eens Joods zijn. Let wel dat veel Joden geen zionisten zijn en ook veel liever de staat Israhel zien verdwijnen. Wat weg moet is alles dat gedaan wordt onder de vlag van die staat, die de Davidster misbruikt om te kunnen roepen dat alles wat zich tegen die staat richt anti-semitisme zou zijn. Hulde aan de vrouw die die vlag afgelopen maandag op de Dam symbolisch besmeurde met al het door Israhel vergoten bloed van Palestijnen!

Dan mag er tenslotte ook nog een flinke schep geld naar al die mensen die in verzet komen tegen de huidige genocide. Al die mensen die daarvoor in de bak gegooid worden. Voor het levensonderhoud van hen en hun verwanten, voor hun verdediging. Of dat nou in Israhel is of in een van de koloniale monsters die Israhel steunen. Wie zich verzet tegen bezetting is namelijk geen terrorist maar een verzetsstrijder, en daarvoor is moed nodig. Wie land van anderen bezet en hen alles afneemt en verdrijft is de ware terrorist. De laffe daden en leugens van het zionistische regime en diens soldaten zijn uitvoerig gedocumenteerd. Ze dansen op de lijken van moeders en kinderen, van journalisten en artsen, van vaders en grootouders. Ze vieren feest op de tot puin gereduceerde huizen, ziekenhuizen, scholen, universiteiten, gebedshuizen.

Dus die 5 procent naar Israhel? Nee. En kan de spreekbuis ten faveure van genocide die CIDI heet nu ook eens opgedoekt worden?

Joke Kaviaar, 11 oktober 2024

Wacht niet af, kom in verzet!

Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie.

Racistische terreur! In Ughelen, nabij Apeldoorn, werd deze woensdag een bomaanslag gepleegd tegen een voormalige school die dienst moet gaan doen als noodopvang.

Intussen zien we berichten over de sluiting van Bed Bad en Brood voorzieningen in diverse steden die de kosten zelf niet willen dragen, om te beginnen Rotterdam. In meerdere plaatsen zijn haatcampagnes gaande tegen de komst van AZC’s of de komst van statushouders in een wijk. Fascisten overal zien hun tijd gekomen met een fascistische regering op het pluche.

We hebben een grote racisme crisis. En die racisme crisis is gevoed door jarenlange haatzaaierij vanuit Den Haag, systematisch van versterking voorzien door de media. Het heeft een flinke zet gekregen van politici en partijen die zich ooit nog links konden noemen maar mee naar rechts zijn opgeschoven in plaats van tegengas te bieden. Verwacht niets van de politiek. Al jaren zijn ze bezig met het mensen op straat gooien en dwingen tot een zwervend bestaan zonder medische zorg of andere hulp, het systematisch sluiten van vrijkomende ruimte om vluchtelingen te huisvesten en dan roepen dat ‘asielzoekers’ zo ‘crimineel’ zijn, waarbij de term voor niet-Neederlanders heel anders gehanteerd wordt dan voor ‘asielzoekers’. Apartheid is er allang. Apartheid door verschil van behandeling (de ene overlast is de andere niet) en klassenjustitie. Zogeheten ‘burgerwachten’ doen de rest met goedkeuring van de geüniformeerde knokploegen. Veel van ons weten het, en we zien het geweld van staatswege en op straat toenemen. Maar wat gaan we doen?

We worden momenteel overladen door slecht nieuws en de dreiging van fascistische maatregelen en straatacties van nazi’s. Of het nu is om het klimaat, de steun voor genocide door Israël, controle en repressie op demonstraties, of de geplande noodtoestand om het recht op asiel te vernietigen, het is slecht nieuws all around. Ik zie mensen verlammen. Afwachten. Hopen dat het meevalt. Ik zie mensen ook knokken en gedwongen worden om keuzes te maken. En ik ben een van die mensen.

Maar hoop kunnen we slechts putten uit strijd, niet uit afwachten en twijfelen.

Laten we de straat op gaan. Eigen initiatief nemen en ons laten zien. Laten we niet wachten tot er weer een tweede kamer fittie over een tweet naar buiten komt en op social media blijven hangen om daar te reageren. Laten we niet afwachten tot de fascisten klimaatactivisten in elkaar gaan slaan omdat ze op een weg zitten. Zoek ze op, zoek ze uit, dat ze weten dat wij weten wie het zijn. Ga in de aanval.

Wat we nodig hebben is ook: kleinschalig en lokaal samenkomen en tegelijk landelijk georganiseerd zijn, zodat we elkaar snel vinden en steunen. Het is broodnodig ons te laten zien en bereikbaar en vindbaar zijn. Solidariteit moet je niet met een lampje hoeven zoeken als je op straat rondzwerft.

Laten we niet aarzelen onszelf en anderen te verdedigen. Het wordt tijd dat we ons trainen in (al dan niet offensieve) zelfverdediging en al doende contacten leggen. Het is zaak niet te wachten op de zoveelste manifestatie met een stoet aan sprekers. Je kan elke dag elke week wanneer je maar wilt in eigen woonplaats de straat op. En waarom zou je nog demo’s aanmelden? Dat kost tijd en verlangt maar weer van ons dat we ons houden aan eisen en voorwaarden die aan demonstraties op voorhand worden gesteld. Wat nou, geen gezichtsbedekking?!

Volgens mij ben ik lang niet de eerste en de enige die zulke dingen zegt. Maar waarom is het dan nog zo stil op straat? Het ontbreekt ons niet noodzakelijk aan moed. Kijk maar naar die vrouw die helemaal alleen rode verf op de zionistenvlag wist te gooien. Kijk maar naar de vele bezettingen en blokkades van het afgelopen jaar. Maar nog is het te stil, te aarzelend.

Wat we nodig hebben is verzet. Directe actie. Daaraan vooraf en parallel gaat het opbouwen van onze structuren. Antifascisme moet overal zichtbaar zijn op straat. Van de sticker op de lantaarnpaal en graffiti op een muur tot demonstraties en het tegenhouden van ontruimingen en deportaties. Van het kraken van panden tot het uitdelen van eten en andere middelen om te bestaan. Alles wat meteen verandering brengt is al goed, al is het maar in het leven van een persoon op een moment. Het zal groeien, als we dat gaan doen. Intussen: haal weg de uitingen van racisme, de spandoeken tegen AZC’s. Verwijder extreem rechtse propaganda. Fascisme maken we maar beter snel onzichtbaar, ontdaan van elke poging om voor haat te mobiliseren.

Waar fascisten bommen leggen, leggen wij verbanden. Waar fascisten alles afbreken, bouwen wij het op. Wat fascisten opbouwen, breken wij weer af. Steen voor steen. Muur voor muur. Hek voor hek. Wie de straat niet op kan, helpt op een andere manier. In de strijd tegen fascisme kan iedereen iets doen. Netwerken bouwen om mensen in veiligheid te brengen, grenzen over desnoods. Niets is onmogelijk als we het willen. Aan wetten hoeven we ons niks gelegen te laten liggen, ze staan ons in de weg, maar dat is enkel praktisch, niet moreel. Wetten zeggen niets over wat goed of slecht is, alleen maar iets over wat de staat en de kapitalisten wel of niet aanstaat.

Dus..

Breek de wet
Breek de staat
Organiseer je tegen haat
Want op een dag
Is voedsel uitdelen al strafbaar
En dan
Is het te laat.

Joke Kaviaar, 9 oktober 2024

Geen grenzen, geen naties, geen valse acceptaties

Dit artikel verscheen eerder in Konfrontatie

Geen grenzen, geen naties, geen valse acceptaties

Dit zou zomaar een nieuwe leus kunnen zijn. Een tweetal dingen die ik lees en hoor de laatste tijd, wanneer het gaat om strijd voor verblijfsrecht (van kinderen), wil ik met een No Border Camp op komst, eens onder de loep houden. Het zou mooi zijn als – in wandelgangen of bijeenkomsten, workshops en ander samenzijn – deze in het kamp besproken kunnen worden.

Afbeelding uit eerdere campagne voor kinderpardon, Geen Kind Aan De Kant

Afbeelding uit eerdere campagne voor kinderpardon, Geen Kind Aan De Kant

1. “We kunnen hem zo goed gebruiken.” Veel gehoord bij de demonstratie voor Mikael afgelopen woensdag. De jongen is intelligent, zou hier chirurg kunnen worden. Dat is het veelgehoorde argument. Politieke slogans en speeches wilden de organisatoren van die mars of wandeling, die uitdrukkelijk geen demonstratie mocht heten, niet horen of zien. Het ging om Mikael. Ik snap dat. Ik wist dat van tevoren en ben wel gegaan: voor Mikael. Alles uit de kast om deze jongen te laten blijven, elk denkbaar argument: natuurlijk zet je dat in, maar er ligt een gevaar op de loer als dit niet breder getrokken wordt.
Wat nu als een kind niet (zo goed) gebruikt kan worden? Wat nu als die geen chirurg kan worden? Wat nu als die geen atleet wordt die een gouden medaille wint bij de Olympische Spelen, zoals Sifan Hassan? Het is een teken aan de wand te zien dat Wilders haar feliciteert. Zij, die met haar hoofddoek op de medaille in ontvangst neemt. De hoofddoek, die Wilders “kopvod” noemt, is ineens geen bezwaar als Sifan gebruikt kan worden om voor dit racistische stuk moerasland een medaille binnen te slepen. Nationalistisch opportunisme is het. “We kunnen hem/hen/haar zo goed gebruiken” is in die felicitaties van Wilders niets anders als het toe-eigenen van de kwaliteiten van een niet-Nederlands/Westers persoon om er als Neederland goeie sier mee te maken.
Het gaat er niet om of we iemand goed kunnen gebruiken en dus is het een verraderlijk argument. Dit land kon gastarbeiders ook goed gebruiken in de jaren zeventig, om ze vervolgens als oud vuil aan de kant te zetten. Dit land kan arbeidsmigranten ook goed gebruiken, om het vuile werk te doen, slecht betaald, zonder sociale vangnetten, afhankelijk van uitbuiting, op straat gegooid als het werk ophoudt, door ziekte of een ongeluk ontslag op staande voet is gevolgd. Ja, gebruiken is het toverwoord voor acceptatie. En die acceptatie is valse acceptatie. Acceptatie dient onvoorwaardelijk te zijn, met gelijke rechten.
Wat nou als Mikael niets te beloven had aan dit land? Althans, volgens de kapitalistische standaard dat je productief moet zijn om bestaansrecht te krijgen? Wat dan? Ik gun Mikael al zijn succes, al vrees ik dat het op onderduiken gaat neer komen en strijd voeren, net zoals Lily en Hovick hebben gedaan. Zij zijn hier nog! Zij kregen verblijfsrecht. Maar ik gun al die andere kinderen en hun ouders ook succes, en steun, en demonstrerende medeleerlingen en ouders. “We kunnen hem zo goed gebruiken” is een argument dat in de handen speelt van kapitalistisch en kolonialistisch redeneren dat uitbuiting uitlokt. En het is precies die uitbuiting die migratiepolitiek drijft: een land, een natie, wil het voor het kiezen hebben wie wordt verwelkomd of verworpen. Maar fundamentele mensenrechten mogen nooit afhangen van voorwaarden van welke aard dan ook. Vrijheid van beweging is recht voor iedereen. Niet alleen voor Westerlingen die overal maar een visum voor kunnen krijgen of niet eens nodig hebben. Niet alleen voor het geld van corporaties en rijkelui. Niet alleen voor de bruikbare mens. Het is zo validistisch als wat ook nog eens. Zieke of zwakke kinderen – om van volwassenen nog niet eens te spreken – kosten geld, dus weg ermee! Het zijn waarden die we beter niet tot de onze maken als we No Borders, No Nations serieus willen nemen.

2. “Kinderen moeten niet de dupe worden van hun ouders.” Veel te lezen op social media en andere kanalen wanneer het gaat om het pleidooi voor een kinderpardon. Uitgangspunt is hier dat de ouders fouten hebben gemaakt. Maar wat voor fouten zouden dat dan zijn? Hebben ze de fout gemaakt om te vluchten? Hadden ze maar in dat land moeten blijven waar ze vandaan kwamen en dat ze moet goede reden en niet bepaald vrijwillig hebben verlaten? Een land waar noch zijzelf, noch hun kinderen een toekomst zouden hebben gehad? Was het hun fout om uitgerekend naar Neederland te komen, het land dat zijn best doet om zo hardvochtig en racistisch mogelijk om te gaan met vluchtelingen en andere migranten? Was het hun fout om door te procederen toen ze afgewezen werden? Afgewezen omdat Fort Europa wel eens even zal bepalen welke landen veilig zijn en welke niet, zonder naar de gevaren voor individuele mensen te kijken?
Die ouders hebben niks fout gedaan. Te zeggen dat kinderen de dupe zijn van hun ouders is de kinderen tegen de ouders uitspelen, is een weg drijven in de solidariteit: wel voor het kind, niet voor de ouder die dan ook volledig in de schaduw blijft van de strijd om het verblijfsrecht voor het kind. De harde werkelijkheid is dat het niet vluchtelingen zijn die je hun keuzes om te vluchten en het doorprocederen kunt verwijten. Allereerst: wie zal er niet alles aan doen om in veiligheid te komen en dus ook te blijven? De werkelijkheid is dat afwijsmachine IND telkens weer in beroep gaat, tot de hoogste rechter, na een door vluchtelingen gewonnen procedure. Net zo lang tot er alsnog gedeporteerd kan worden. De huidige regering wil er in navolging van alle voorgaande alles aan doen die procedures die vluchtelingen kunnen voeren te beperken, alsmede de rechtsbijstand daarvoor. Alles om de deportatiemachine maar vlotter te laten verlopen.
Wanneer je de retoriek overneemt dat die kinderen de dupe zijn van hun ouders, zit je in feite het overheidsbeleid goed te praten. De solidariteit voor die kinderen hoort net zo goed voor hun ouders te gelden. Wat we zien is een terugtrekkende beweging om maar maatschappelijke acceptatie te krijgen, dat ding dat draagvlak heet, voor die strijd voor het kinderpardon. Op deze manier wordt nooit de vinger gelegd op het grotere probleem: het racistische ‘asiel’beleid dat gericht is op het buiten houden van vluchtelingen, door de gemilitariseerde grenzen, de deals met dictaturen aan de grenzen van Fort Europa, de push backs die daarbij horen. Door wetten, controle, kampen, hekken, muren en prikkeldraad.
Ik vraag me dus af: is het niet een veel te defensieve strijd als we dat niet tenminste benoemen wanneer we voor zo’n kinderpardon opkomen? Er is op zich wel wat te zeggen voor een deelstrijd voor een kinderpardon, namelijk binnenhalen wat je kan binnenhalen, maar laat het duidelijk zijn dat dit is wat het is: een speerpunt, een deelstrijd. En vergeet niet: telkens weer komt er iets in ruil voor een pardon om dat pardon maar acceptabel te maken voor de rechtse goegemeente. Een pardon? Dan gezinshereniging blokkeren. Noodopvang sluiten. Wat ze maar kunnen bedenken. Het pardon wordt dan gezien als lapmiddel om nu even een probleem op te lossen, maar daarna gaan we “zorgen dat het niet meer kan gebeuren”. En vooral zoveel voorwaarden aan dat pardon verbinden dat het bijkans onmogelijk is om er aan te voldoen. Een daarvan is de eis dat je in beeld moet zijn. Besluiten de ouders iets te doen waardoor ze toch even uit beeld lijken te zijn geweest, wat vaak niet zo is omdat kinderen naar school gaan, dan is het weer eenvoudig naar hen te vingerwijzen en te zeggen: “het kind moet niet de dupe worden van de keuze van de ouders”. Het is vuile politiek, zondebokken aanwijzen binnen een groep die als geheel al zondebok is. Daar doen we maar beter niet aan mee. Feit is: het kind wordt samen met de ouders de dupe van politieke keuzes.

Terug naar de demonstratie voor Mikael, die wel degelijk een demonstratie was. Het was natuurlijk goed om te zien dat zoveel mensen voor die ene jongen de straat op gingen. Dat heeft de belofte in zich van meer. 500 mensen voor Mikael, hoeveel dan voor 500 kinderen? Het is voor veel van die mensen een proces van bewustwording om te zien dat er meer aan de hand is dan de gebroken belofte van de toekomst van een enkel kind. Het is aan (No Border) activisten die als vanouds op de spreekwoordelijke barricades staan, om de bredere verbanden uit te leggen en tegelijkertijd in solidariteit te staan met iedereen die gevaar loopt te gedeporteerd te worden. Het was daarom teleurstellend hoe weinig van ons bij die demonstratie-maar-geen-demonstratie voor Mikael waren. Het is met de fascistische regering die nu gevormd is zaak al die handen ineen te slaan en steun en support te bieden waar nodig. En dan doorpakken, voor een wereld zonder grenzen en uitbuiting, zonder voorwaarden en valse acceptie. Solidair met iedereen, overal, altijd.

Joke Kaviaar, 13 augustus 2024

Zionisten in pride? Laat ze niet lopen!

Zojuist las ik dat Queer Amsterdam, organisator van de Queer Walk volgende week zaterdag 20 juli, het eerdere ‘geen Israëlische vlaggen’ haastig heeft ingeslikt. De post op instagram waar het in stond is niet meer terug te lezen want “verplaatst naar het archief”. Na even te hebben gezocht naar hun verklaring hiervoor, heb ik dit gevonden. Continue reading

Solidaritijd! Underground railroad en openlijk verzet

Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie.

Als je de plannen van Wilders leest om met dit kabinet de komst van vluchtelingen een halt toe te roepen, leest dat niet alleen maar als ‘Godverdomme wat zijn dit voor fascistische plannen?!’ maar ook als ‘What’s new’? We weten immers van de vele smerige deals met landen buiten de EU die in ruil voor geld vluchtelingen in kampen proppen en martelen, in de woestijn dumpen om te sterven van de dorst, of gewoon simpelweg meteen vermoorden. We weten van de vele pushbacks op de Middellandse Zee die een groot kerkhof is van verdronken vluchtelingen. We weten van het geld dat er wordt geinvesteerd in de militarisering van grenzen. Bedrijven die daarvan profiteren zijn ook niet vies van profiteren van de genocide op Palestijnen: alle tegen vluchtelingen ingezette middelen zijn reeds ‘combat proven’ op Palestijnen. Laat Wilders nu ook een zionist zijn die met zijn partij de vrijheid van meningsuiting de kop wil omdraaien ten gunste van het fascistische regime van Israhel, liefst per direct door een leus te verbieden, en je weet wel waar dit naar toe gaat als we het niet stoppen.
Continue reading

CRISIS? WELKE CRISIS? WIENS CRISIS?

Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie

Heb ik nu goed begrepen dat de extreem rechtse bijna-regeerders de ‘vluchtelingencrisis’ willen uitroepen? Rechtstreeks uit de fascistenkoker, dit. Zij zijn zelf de crisis! Hun voorgangers waren al jaren de crisis. De volgzame media die hen spreekruimte gaven om hun vuil te spuien om dit alles voor te bereiden, die zijn de crisis! Alles heeft hiertoe geleid, is hierop voorbereid.

De crisis, dat is het nieuwe Europese migratiepact dat hulp aan ongedocumenteerden (nog meer) wil strafbaar stellen. En: de Engelse deportaties naar Rwanda waar het parlement daar afgelopen week mee akkoord ging. En: het verdrinken van vluchtelingen in het kanaal tussen Engeland en Frankrijk. En: het verdrinken van vluchtelingen in de Middellandse Zee. De Turkije deal. De Egypte deal. De pushbacks naar Libië.
De crisis is dat dit op ongebreideld fascisme afstevenende land al decennialang elke opvang heeft gesloten waar vluchtelingen terecht hadden gekund in afwachting van de behandeling van hun asielverzoek. De crisis is dat woonbeleid al jarenlang gericht is op gentrificatie, het afbreken van sociale huur. Dat is de crisis! De crisis is dat er gedaan wordt of er een crisis is omdat er zogenaamd sprake zou zijn van vloedgolven en tsunami’s aan vluchtelingen. In werkelijkheid maken vluchtelingen maar een tien procent uit van de algehele immigratie naar dit land. Het is allemaal bedrog, net als die zogenaamde nareizigers waar Yeşilgöz. Wat een toneelspel! Maar dan wel van het slechtste soort. Continue reading

WAAR ZIJN DIE MONDKAPJES EIGENLIJK GOED VOOR?

Mondkapjes. Je ziet ze niet veel meer. Het coronavirus is maar een griepje, zo heet dat nu. De gelegenheid om je ertegen te laten inenten wordt slechts korte tijd geboden, zonder daar overigens op te wijzen, en verder is alles business as usual.
Overheid en bedrijfsleven hebben er alle belang bij het gevaar te bagatelliseren. We worden bedonderd waar we bij staan. En die testen? Die testen zo vaak vals negatief dat je nooit zeker kunt weten of die verkoudheid die je gehad hebt misschien toch wel corona is geweest. Overigens is wel testen (een paar keer) altijd nog beter dan helemaal niet testen.

Mondkapjes, ik zie ze in activistenkringen nog wel eens in demonstraties. Of dat nu is omdat we dan zo dicht op elkaar lopen dat het wel zo veilig is tegen besmetting of omdat het de ideale gezichtsbedekking is die ze niet kunnen verbieden, dat weet ik niet. Ik ben er wel altijd erg blij mee want ik ben zelf nog altijd een trouwe drager van zo’n ding. Ik kies dan voor de FFP2 variant die jezelf beschermt en ik doe dat nog altijd als eenzame drager in winkels, bij drukke binnenbijeenkomsten en ook in de open lucht bij drukke demonstraties. Ik doe dat ook nog eens het hele jaar door. De informatie over de mate waarin het virus aanwezig is, is namelijk ook steeds slechter te vinden. Aantallen besmettingen? Onbekend. Zoek het maar uit. Continue reading