Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie.

Racistische terreur! In Ughelen, nabij Apeldoorn, werd deze woensdag een bomaanslag gepleegd tegen een voormalige school die dienst moet gaan doen als noodopvang.

Intussen zien we berichten over de sluiting van Bed Bad en Brood voorzieningen in diverse steden die de kosten zelf niet willen dragen, om te beginnen Rotterdam. In meerdere plaatsen zijn haatcampagnes gaande tegen de komst van AZC’s of de komst van statushouders in een wijk. Fascisten overal zien hun tijd gekomen met een fascistische regering op het pluche.

We hebben een grote racisme crisis. En die racisme crisis is gevoed door jarenlange haatzaaierij vanuit Den Haag, systematisch van versterking voorzien door de media. Het heeft een flinke zet gekregen van politici en partijen die zich ooit nog links konden noemen maar mee naar rechts zijn opgeschoven in plaats van tegengas te bieden. Verwacht niets van de politiek. Al jaren zijn ze bezig met het mensen op straat gooien en dwingen tot een zwervend bestaan zonder medische zorg of andere hulp, het systematisch sluiten van vrijkomende ruimte om vluchtelingen te huisvesten en dan roepen dat ‘asielzoekers’ zo ‘crimineel’ zijn, waarbij de term voor niet-Neederlanders heel anders gehanteerd wordt dan voor ‘asielzoekers’. Apartheid is er allang. Apartheid door verschil van behandeling (de ene overlast is de andere niet) en klassenjustitie. Zogeheten ‘burgerwachten’ doen de rest met goedkeuring van de geüniformeerde knokploegen. Veel van ons weten het, en we zien het geweld van staatswege en op straat toenemen. Maar wat gaan we doen?

We worden momenteel overladen door slecht nieuws en de dreiging van fascistische maatregelen en straatacties van nazi’s. Of het nu is om het klimaat, de steun voor genocide door Israël, controle en repressie op demonstraties, of de geplande noodtoestand om het recht op asiel te vernietigen, het is slecht nieuws all around. Ik zie mensen verlammen. Afwachten. Hopen dat het meevalt. Ik zie mensen ook knokken en gedwongen worden om keuzes te maken. En ik ben een van die mensen.

Maar hoop kunnen we slechts putten uit strijd, niet uit afwachten en twijfelen.

Laten we de straat op gaan. Eigen initiatief nemen en ons laten zien. Laten we niet wachten tot er weer een tweede kamer fittie over een tweet naar buiten komt en op social media blijven hangen om daar te reageren. Laten we niet afwachten tot de fascisten klimaatactivisten in elkaar gaan slaan omdat ze op een weg zitten. Zoek ze op, zoek ze uit, dat ze weten dat wij weten wie het zijn. Ga in de aanval.

Wat we nodig hebben is ook: kleinschalig en lokaal samenkomen en tegelijk landelijk georganiseerd zijn, zodat we elkaar snel vinden en steunen. Het is broodnodig ons te laten zien en bereikbaar en vindbaar zijn. Solidariteit moet je niet met een lampje hoeven zoeken als je op straat rondzwerft.

Laten we niet aarzelen onszelf en anderen te verdedigen. Het wordt tijd dat we ons trainen in (al dan niet offensieve) zelfverdediging en al doende contacten leggen. Het is zaak niet te wachten op de zoveelste manifestatie met een stoet aan sprekers. Je kan elke dag elke week wanneer je maar wilt in eigen woonplaats de straat op. En waarom zou je nog demo’s aanmelden? Dat kost tijd en verlangt maar weer van ons dat we ons houden aan eisen en voorwaarden die aan demonstraties op voorhand worden gesteld. Wat nou, geen gezichtsbedekking?!

Volgens mij ben ik lang niet de eerste en de enige die zulke dingen zegt. Maar waarom is het dan nog zo stil op straat? Het ontbreekt ons niet noodzakelijk aan moed. Kijk maar naar die vrouw die helemaal alleen rode verf op de zionistenvlag wist te gooien. Kijk maar naar de vele bezettingen en blokkades van het afgelopen jaar. Maar nog is het te stil, te aarzelend.

Wat we nodig hebben is verzet. Directe actie. Daaraan vooraf en parallel gaat het opbouwen van onze structuren. Antifascisme moet overal zichtbaar zijn op straat. Van de sticker op de lantaarnpaal en graffiti op een muur tot demonstraties en het tegenhouden van ontruimingen en deportaties. Van het kraken van panden tot het uitdelen van eten en andere middelen om te bestaan. Alles wat meteen verandering brengt is al goed, al is het maar in het leven van een persoon op een moment. Het zal groeien, als we dat gaan doen. Intussen: haal weg de uitingen van racisme, de spandoeken tegen AZC’s. Verwijder extreem rechtse propaganda. Fascisme maken we maar beter snel onzichtbaar, ontdaan van elke poging om voor haat te mobiliseren.

Waar fascisten bommen leggen, leggen wij verbanden. Waar fascisten alles afbreken, bouwen wij het op. Wat fascisten opbouwen, breken wij weer af. Steen voor steen. Muur voor muur. Hek voor hek. Wie de straat niet op kan, helpt op een andere manier. In de strijd tegen fascisme kan iedereen iets doen. Netwerken bouwen om mensen in veiligheid te brengen, grenzen over desnoods. Niets is onmogelijk als we het willen. Aan wetten hoeven we ons niks gelegen te laten liggen, ze staan ons in de weg, maar dat is enkel praktisch, niet moreel. Wetten zeggen niets over wat goed of slecht is, alleen maar iets over wat de staat en de kapitalisten wel of niet aanstaat.

Dus..

Breek de wet
Breek de staat
Organiseer je tegen haat
Want op een dag
Is voedsel uitdelen al strafbaar
En dan
Is het te laat.

Joke Kaviaar, 9 oktober 2024