Dit artikel werd reeds gepubliceerd in Konfrontatie
Afgelopen donderdagavond op televisie, Bram, een non binair persoon, tegenover Thierry Baudet, een fascist. Baudet die hen weigert als non binair te erkennen.
Het is symptomatisch voor alle ontkenning van het bestaan van queer mensen op het moment. De haat die wordt verspreid tegen transgenders spreekt boekdelen. De mainstream media laten die haat aan het woord. Daarmee is de haat mainstream geworden. We moeten keihard terugduwen!
Steeds weer wordt gedaan alsof wij, al die queer mensen, kinderen beïnvloeden. Kijk maar naar de vuile acties van fascisten wanneer dragqueens gaan voorlezen aan kinderen. Stel je voor dat een jongetje de volgende dag naar school een roze truitje aantrekt! Die fascisten krijgen nog ruim baan ook. Telkens weer worden antifascisten met hun protestactie zo ver mogelijk uit hun buurt gehouden. In Leiden zorgde de politie er zelfs voor dat we ook nog eens ver van het voorlees event in de bibliotheek werden gehouden. Maar de fascisten stonden daar dus wel voor de deur! Van roze in blauw hoef je dan ook niks te verwachten. De politie is onze vijand al vanaf Stonewall en ook daarvoor. Dat werd later die dag in Leiden nog eens extra duidelijk met politiegeweld en arrestaties tegen queers die tijdens de Pride aldaar Rainbow Capitalism aan de kaak wilden stellen.
Het wordt tijd dat die zo veelbesproken en gevreesde beïnvloeding ruim baan krijgt! De indoctrinatie met de cis heteronorm heeft lang genoeg geduurd. Zelf ben ik opgegroeid in de jaren zestig en zeventig. Het was toen al een hele strijd om je seksuele identiteit te ontdekken: homo, bi, lesbisch. Het sprak niet vanzelf dat je kon afwijken van de heteroseksuele norm. Zoek het maar uit wie je bent, wat je bent. Over gender identiteit werd al helemaal niet gesproken. En zo kan het dat ik al mijn hele leven non binair ben geweest zonder mezelf te begrijpen. Pas de laatste jaren, dankzij de strijd die vooral jonge queers voeren om niet alleen gezien maar ook erkend te worden – sterker nog: daar wachten we niet eens meer op – deal with it! – ben ik mezelf gaan (h)erkennen als non binair. En daar heb ik dan nog veel te lang over gedaan.
Maar beter laat dan nooit. Meer nog: beter als je nog jong bent en je je volledig vrij kan ontwikkelen! Het scheelt een leven van frustratie en onzekerheid. Dus laat het jonge kinderen maar zien: er is meer dan ‘jongen’ of ‘meisje’! Er is een wereld aan mogelijkheden te ontdekken en te verkennen en het is heerlijk om te doen en jezelf te vinden. Dat extreem rechts en conservatief volk daartegenin gaat is helaas echter wel te verwachten. Ik kan me nog herinneren dat in de vroege jaren tachtig mensen lopend in een pride demonstratie werden bekogeld met.. ik weet niet meer met wat. Het zullen wel eieren zijn geweest (maar het kunnen net zo goed stenen zijn geweest). Wat we toen zagen, zien we nu ook weer. Over de hele linie. Of het nu om queers gaat, of om klimaatactivisten, of – heel vaak! – om (zwarte) antiracisme activisten in actie tegen blackface karikatuur Zwarte Piet: je kunt telkens weer die aanval verwachten op het moment dat je voor verandering staat: van eieren tot het met geweld en intimidatie tegenhouden van (activisten op weg naar) demonstraties. We moeten keihard terugduwen! Over die zelfde hele linie, solidair! Laten we zorgen dat we voorbereid zijn, dat we samen-staan-we-sterk zijn.
Een twee drie vier – we willen geen fascisten hier!
We moeten in de tegenaanval. We doen dat door ons te laten zien en oogverblindend mooi en verschillend te zijn. We doen dat met glitter of met een paraplu. Het is nodig, met alle mogelijke middelen. Ik vond het enorm moedig van Bram dat hen daar zat tegenover Baudet, maar de tijd van vragen of we erkend mogen worden is feitelijk allang voorbij. Bram heeft dat weer eens laten zien. We moeten de haters ons bestaan in het vuige smoel wrijven. Vorige week zaterdag nog, in Arnhem, stonden we face to face met twee van die fascisten in een stand-off die zeker tien minuten duurde. We hebben hen letterlijk onze kleurrijke vlaggen in het gezicht gedrukt.
Vijf zes zeven acht – gooi die nazi’s in de gracht!
Ze bleven staan. Lachend, spottend, neerbuigend. Maar ook wij bleven staan. Je kon de haat voelen, de minachting. Het duurde tot de smeris het tuig wegleidde. Ik had ze liever daadwerkelijk zelf verdreven maar we hebben onze trots behouden en laten zien. We hebben gezongen en gedanst. Op een leeg en verlaten plein een stukje verderop stonden de NVU haters met z’n tienen met vele linies politie om ze te beschermen zielig te zijn. We waren met meer. We zijn met meer! Kuddo’s voor iedereen die daarbij was!
In Utrecht gaan we op 18 november weer in actie komen tegen de transhaat van de TERFS van Voorzij. Laten we daar ook nu weer massaal zijn en hun haat overstemmen met onze strijdbare vrolijkheid, net als de vorige keer, maar nog massaler.
We are here! We are Queer! We don’t want no fascists here!
Joke Kaviaar, 3 november 2011
