Corona finale: vrij spel

Dit artikel verscheen eerder in Konfrontatie

Als het aan het misdadig OMT en de Neederlandse overheid ligt krijgen we nu allemaal corona. Je weet wel, dat virus waar veel mensen de langdurige ziekte Long Covid aan overhouden en waar nog steeds dagelijks veel mensen dood aan gaan.

Vanaf heden, drie jaar nadat corona zijn intrede deed in dit land, geldt het advies: ‘Hoesten en/of snottebel – geef corona maar vrij spel!’ Een echte wedstrijd is het echter nooit geweest. Corona had altijd al vrij spel, maar men wilde daar nog wat regie over hebben. Het verschil zit hem erin dat het nu openlijk volledig wordt losgelaten. Want laten we wel wezen: de niet zo echte lockdowns en de avondklok hadden weinig met coronapreventie te maken, alleen maar met controle. Het was allemaal een grote schijnvertoning om te doen alsof er iets gedaan werd, terwijl de dingen die wel werkten geen moment serieus zijn ondernomen. Zo zijn mondkapjes van meet af aan ontmoedigd door te stellen dat ze niet zouden werken en is er helemaal niks gedaan aan het veilig maken van de scholen door geld beschikbaar te stellen voor Co2 meters, Hepafilters en ventilatie. Voor PCR testen is al langere tijd een hoge drempel opgeworpen ten gunste van de minder betrouwbare zelftesten. Quarantaine en isolatieperiodes werden al teruggebracht tot het absolute minimum zodat mensen zo snel mogelijk besmettelijk weer aan het werk zullen gaan. En dan is er nog de niet aflatende stroom desinformatie, rookgordijnen en ontkenning. Cijfers zijn er al lang niet meer, we hebben werkelijk geen idee van het aantal besmettingen en moeten ons verlaten op het aantal mensen om ons heen dat ziek wordt en toch nog maar even een wattenstaafje in keel en neus steekt. We moeten maar afgaan op de foto’s met positieve zelftesten die mensen op sociale media plaatsen voorzien van het commentaar: “Nee he!??” Dat geeft enige indicatie.

Continue reading

Geweld of geen geweld? De vraag mag niet eens gesteld!

Als er ergens een beweging is waar de discussie over geweld veel gevoerd wordt, is het wel de ‘linkse beweging’. Dat is even een verzamelterm, maar je snapt. Van de kraakbeweging in de jaren tachtig tot de klimaatbeweging van nu: over het gebruik van geweld wordt nagedacht, gesproken, gedebatteerd, lange stukken geschreven en heel wat meningen geventileerd op sociale media, in podcasts, op straat. Waar niet?

Nou, in Pakhuis De Zwijger.

Gisteren werd er een debat ‘Moreel beraad over het klimaat’ over ‘de prijs die men bereid is om te betalen voor radicale acties om klimaatrechtvaardigheid af te dwingen’ afgeblazen door Pakhuis De Zwijger. Dat debat was georganiseerd door Progressief Café, een onafhankelijk politiek platform. Reden: de aankondiging wekte de indruk dat de insteek zou zijn dat het gebruik van geweld op voorhand als acceptabel zou worden gepresenteerd en het vooral zou gaan over het hoe en wanneer.
“Is vreedzaam protest wel genoeg, of zou het gebruik van geweld, dan wel tegen objecten, dan wel tegen personen, heroverwogen moeten worden?” Oké, je kan het erover hebben of dat nu zo handig geformuleerd was, maar dat is dan ook alles. Een storm in een glas water, als je het mij vraagt.

Continue reading

Brand in Fort Europa of Fort Europa in brand?

Wetten zijn er niet om mensen te beschermen. Wetten zijn er om staten en kapitalisten te vrijwaren van verantwoordelijkheid voor de gevolgen van vervuilings- en uitsluitpolitiek. Dat wordt weer eens pijnlijk duidelijk door de veroordeling van een vluchtelinge in Griekenland, ver buiten het zicht van Europese beleidsmakers en schrijftafelmoordenaars zoals Rutte.

Terwijl hier groot in het nieuws wordt gebracht dat “EU-landen het eens zijn geworden over een pilot om de buitengrenzen van de Europese Unie beter te bewaken” wordt in het geniep een zoveelste leven verwoest, voor zover dat nog verder verwoest kon worden. Het bewaken van de grenzen is niets anders dan dodelijk beleid, gebaseerd op diep geworteld institutioneel racisme en oeroud in een nieuwe jasje gestoken kolonialisme. Daar kun je tegen vechten of je kunt simpelweg niet meer. Dat laatste overkwam een zwangere vrouw in Kamp Moria in de winter van ‘20-’21. De omstandigheden in het kamp waren dermate onleefbaar en uitzichtloos dat ze zichzelf in brand stak.

Continue reading