CW / TW Screenshots onderaan: validistisch taalgebruik
Met ingang van 8 juli heb ik besloten op te stappen als auteur bij de website Krapuul. Die beslissing kwam na een botsing met een van de redactieleden, Pyt, op twitter. Al langer sluimerde er wat onvrede naar aanleiding van tweets en/of artikelen van redactieleden, waar ik het niet mee eens was. Wilde ik nog wel auteur zijn op hun website? Het besluit om eerdere fundamentele meningsverschillen te laten voor wat ze waren, met een onuitgesproken ‘agree to disagree’, is als ik erop terugkijk vooral uitstel van het onvermijdelijke geweest.
Laat ik beginnen met de aanleiding. Zie de screenshots hieronder. NB. dit stukje gaat over het conflict tussen twee nu voormalig auteurs van Krapuul en twee redactieleden van Krapuul, daarom heb ik de informatie van twee andere betrokken twitteraars verwijderd.
Een twitteraar uitte zich kritisch op het schieten door een smeris op een 16 jarige boerenjongen. Pyt reageerde daar agressief op en met validistisch taalgebruik. Een andere twitteraar wees vervolgens op Pyt’s taalgebruik. Daarop herhaalde Pyt zulk taalgebruik en blockte deze twitteraar. Intussen reageerde ik op Pyt’s verdediging van de trigger happy politie en vervolgens ook nog op zijn validistisch taalgebruik. “Ook block. Wegwezen.” was zijn reactie.
Zulk gedrag verwacht ik op twitter van bepaalde mensen, maar niet van een redactielid van Krapuul, waar ik een van de auteurs van ben. Op dat moment besloot ik op te stappen bij Krapuul en seinde kameraad Peter Storm over het gebeurde en mijn besluit in. Deze liet op twitter direct weten op te stappen bij Krapuul. Mijn bericht daarover kwam er gelijk achteraan. Krapuul was in een klap twee auteurs kwijt.
Ik kan hier nu uitgebreid ingaan op eerdere onenigheid en meningsverschillen maar wil hiermee nu volstaan. Krapuul publiceerde ondanks meningsverschillen die we hadden, en die niet altijd zo uitgesproken werden, mijn artikelen als altijd. Polemiek, voor zover deze er was, vond plaats op twitter en bleef vrij summier.
Over een kwestie waarover we van mening verschilden, wil ik echter wel iets zeggen: de rol van de politie.
Politie(geweld)
Sinds enige tijd voegde Pyt aan zijn twitteraccount de hashtag #teamwaterkanon toe. Dat zegt natuurlijk al veel. Er zijn nogal wat mensen in de linkse beweging die politiegeweld en repressie toejuichen wanneer die onze politieke tegenstanders treft. Eerder heb ik al eens gewezen op het gevaar hiervan. Ook nu zei ik Pyt: de vijand van mijn vijand is niet automatisch mijn vriend.
Juich je politiegeweld toe tegen complotdenkers, extreem rechts, agrarische ondernemers die zich boeren noemen, dan begrijp ik het sentiment, maar verstandig is het niet. Elke vorm van repressie die op een tegenstander wordt gericht is tegelijk een testcase, leidt tenslotte tot jurisprudentie in het rechtssysteem, is een try out voor repressie tegen al wie de staat voor de voeten loopt. En doorgaans zijn vooral wij het, anarchisten, krakers, links activisten, die de staat het meest voor de voeten lopen. Het feit dat de staat na veel tolerantie nu harder optreedt tegen de ‘boeren’ heeft vooral te maken met het handhaven van de heilige openbare orde. In essentie staat de politie sympathiek tegenover de ‘boeren’. Dat zie je ook aan het verschil in behandeling van die ‘boeren’ versus de behandeling van blokkeerders en bezetters van bijvoorbeeld Extinction Rebellion. Het snelle arresteren van mensen die de A12 blokkeerden afgelopen week was daar een helder en te verwachten voorbeeld van.
Ben je voor Team Waterkanon, dan ben je dus ook voor dat ingrijpen op XR of welke linkse activist dan ook. Met de ene repressie wordt de andere gerechtvaardigd en wij zijn het vooral die aan het kortste end trekken. Mensen met weinig geld hebben meer last van hoge boetes dan zwaar gesubsidieerde en door de veevoeder en slachthuis industrie gesteunde dierenbeulen met hun tractoren. Mensen van kleur hebben veel meer last van schietgrage smerissen dan een boerenzoon van zestien waarvan ze denken dat die met die tractor rechtdoor zal rijden. Nu was hij het die werd beschoten. De zaak tegen deze jongen is intussen geseponeerd. Hier geen blaming the victim maar een haastig spijt betuigen. Slachtoffers van politiemoord als Mitch Henriquez hoeven daar niet op te rekenen.
Keur je politiegeweld goed, waar blijf je dan met je principes? Ja, die ‘boeren’ zijn lieden die er niet mee zitten om oude bomen te kappen, een natuurgebied te vernielen, mensen onderweg naar het ziekenhuis in de file te laten staan, een fabrikant van vegetarische en veganistische producten te chanteren. Dat mag allemaal zo zijn, maar de smeris is trigger happy. De smeris is racistisch, bevooroordeeld tegen al wie anders is. Zowel de smeris als de ‘boeren’ zijn, als je in die termen wilt spreken, onze vijand.
Maak kapot wat jou kapot maakt. En ik vind het niet erg als ze elkaar kapotmaken. Maar noch de agressie van de boeren, noch de repressie van de smeris is iets om toe te juichen. Laat ze allemaal maar in de stront zakken.
Over zulke zaken verschil ik dus fundamenteel van mening met de redactieleden van Krapuul, en zij zijn niet de enigen met wie ik hierover van mening verschil. Alleen de meeste mensen houden er geen website op na waarop ik een van de auteurs ben. Was.
Nu de Krapuul redactie, bij monde van redactielid Arnold, op hun website zowel mij als Peter Storm, en dan vooral Peter, een trap na meent te moeten geven, met misbruik van een oude tweet van Peter, vraag ik me af: was het nou zo moeilijk om daarover eerder de discussie aan te gaan in plaats van nu de spreekwoordelijke oude koe uit de sloot te trekken? Een beetje polemiek had geen kwaad gekund.
Wat wordt verzwegen: volharden in validisme
Het meest kwalijke van het natrap stukje van Arnold vind ik nog dit: hij verzwijgt volledig de directe aanleiding, de druppel die de emmer deed overlopen, die Peter en mijzelf er toe bracht per direct de samenwerking met Krapuul op te zeggen: het validistisch taalgebruik waarin werd volhard.
We hebben allemaal moeten leren dat de door Pyt gebruikte termen echt niet kunnen. Ook ikzelf heb het moeten leren, zoals ik afgelopen jaren zoveel dingen heb geleerd. Zo hebben we geleerd dat witte mensen wit zijn en niet b***k, om maar wat te noemen. Een jonge generatie activisten eist hun ruimte op, wijst ons op onze privileges, wijst ons op de intersecties in verschillende vormen van onderdrukking. Of het nu gaat om racisme, transhaat, misogynie of validisme: we kunnen beter. Het zal met vallen en opstaan gaan, en we vergissen ons nog wel eens. Maar de bereidheid om te leren is een goede start. Die bereidheid om te leren, om te groeien, zie ik bij de redactieleden van Krapuul totaal niet. En daarom passen we niet meer bij elkaar, Krapuul en ik.
Het zou Krapuul sieren, Pyt en Arnold, als ze zouden toegeven geen problemen ermee te hebben om mensen met lichamelijke of geestelijke beperkingen stelselmatig met hun taalgebruik te beledigen, en dat zij, omdat ze dat zo graag willen, zich nu de woede van twee van hun anarchistische auteurs op de hals hebben gehaald. De lafheid waarmee razendsnel geblockt werd op twitter deed tenslotte definitief de deur dicht. Uitschelden en dan niet meer van je willen horen. “Wegwezen!”. Dan stuur je eigenlijk zelf aan op het vertrek van twee auteurs. Ga dan niet zitten mekkeren dat ze dat vertrek meteen op twitter, waar dit alles plaatsvond, kenbaar maakten. Dit is door willen gaan op de oude voet in de hoop dat je critici het niet meer zullen zien. Dat laatste is overigens een lachertje.
Tot slot
Het natrap stukje van Arnold noopte me dit stukkie te tikken. En dat doet me eraan denken: ik heb de laatste tijd te weinig tijd gehad voor het schrijven van opiniestukken. Daar ga ik verandering in proberen aan te brengen. Je kunt me vinden op mijn website jokekaviaar.nl maar ook op konfrontatie.nl en op indymedia.nl. Links daarnaartoe hangen dan weer rond op twitter, facebook en instagram. Ik heb Krapuul niet nodig om mijn schrijfsels, al dan niet voorzien van een flinke dosis opruiing, gelezen te krijgen.
Joke Kaviaar, 10 juli 2022
Screenshots:
